Unha fita quebrada, que se desenrola espacialmente desde a calzada ata o remate do edificio, se alinea cos edificios veciños e responde ás suas variadas alturas, á vez que define os espacios interiores e permite unha fácil orientación ao acompañar os percorridos.

Ao despegarse do chan, marca o acceso e potencia a relación visual entre o xardín interior e o templo romano.

O edificio vira todalas aberturas cara o parque interior, mostrando á cidade unha fachada cega e abstracta, acorde co caracter representativo da Fundación.